Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Ingrid van Essen, 43 jaar oud. Ik ben moeder van 4 tienerkinderen in de leeftijd van 10 tot 16 jaar. Van origine ben ik historicus, maar ik ben zoals je zult bemerken een ander pad ingeslagen. Momenteel ben ik docent filosofie en leerlingenbegeleidster in het voortgezet onderwijs op het Haarlemmermeer Lyceum. Daarnaast heb ik een eigen bedrijf “young identity coaching” sinds 2013. Om mijn kennis op het gebied van het begeleiden van Pubers en hun systeem met anderen te delen, heb ik tot op heden twee boeken gepubliceerd.
Vanuit mijn praktijk young identity coaching in Heemstede begeleid en train ik jongeren, ouders en docenten.
Mijn eerste boek “Effectief en Affectief lesgeven in het onderwijs”, gepubliceerd in 2014, heb ik speciaal geschreven voor docenten in het voortgezet onderwijs en is tot stand gekomen na het volgen van de Pubercoach opleiding bij BGL. In deze opleiding heb ik veel geleerd over hoe je daadwerkelijk goed contact kan maken met jongeren. Veel van mijn collega’s in het onderwijs willen dit ook graag in de vingers krijgen, maar weten niet precies hoe. De gesprekstechnieken die BGL mij heeft aangereikt en aangeleerd, heb ik gebruikt in mijn boek en hierin de vertaalslag naar docenten gemaakt. Het boek gaat over de affectieve ‘zachte’ kant van het onderwijs en geeft antwoord op vragen als: hoe zorg ik ervoor dat de jongere zich gezien en veilig voelt? Hoe kan ik hem inspireren en motiveren? Hoe help ik hem met problemen?
Samen met Kiki Mol en met advies van een aantal andere professionals nog een boek geschreven, “Pubermania”. Dit boek is speciaal bestemd voor ouders en geeft aan de hand van de zogenaamde ‘Puberijsberg’ antwoord op al die vragen, die je als ouder van een puber kunt hebben. Ons boek is sinds eind april 2015 in de boekhandel verkrijgbaar.
Pubermania gaat over de nieuwe levensfase van ouders met hun puberkinderen; het is echt op het gezin geschreven. Vanuit ouderogen staat de mania voor de gekte die wij als ouders onszelf aandoen om alles zo goed mogelijk voor ons kind te willen doen en regelen. Uit kinderogen bezien staat het voor de gekte van wat gebeurt er allemaal met en in mijn lijf? Er gebeurt heel veel met je puber in deze periode. Niet alleen de lichaamsveranderingen die ze ondergaan, maar ook groei op cognitief en sociaal emotioneel ontwikkelingsgebied kunnen stress geven, de mania.
Als je ouder zijnde terugkijkt op de puberteitperiode van je kind, dán kun je er pas echt om lachen. Wij willen er voor zorgen dat dit ook gebeurt tijdens de puberteit. Het boek is geschreven met een knipoog en veel humor. Echt, ook wij hebben niet alle wijsheid in pacht; maar wat zou het toch fijn zijn om die puberteitsperikelen wat meer te kunnen relativeren en om ontspannen deze toch wel belangrijke levensfase door te komen. We hebben iets neergezet waarvan wij hopen dat mensen denken “ik ga het eens op die manier proberen, misschien werkt het.”
Binnen het onderwijs ligt de nadruk vooral op het vergaren van kennis en is er weinig aandacht voor levensvragen van pubers. De rector van de school waar ik werk, vind dat ook en vroeg mij een een leerlijn te ontwikkelen met name op het gebied van de zelfbewustwording van de puber, levensbeschouwelijke lessen. Ik gebruik filosofie hierbij als een stukje bewustwording vanuit de eigen kracht. Waar liggen nou jouw talenten? Wat zijn je kwaliteiten? Wat zou je later graag willen? Wat zijn je dromen? Wat zijn je passies? Hoe ga je nu met elkaar om? Hoe communiceer je nou? Daarover filosoferen we met elkaar en niet alleen in relatie tot ons zelf, maar juist ook in de omgeving met en tot de ander. Ik deed dit filosoferen met pubers al zo’n 6 jaar op onderbuik gevoel. Maar, ik wilde het meer handen en voeten geven. Het volgen van de Pubercoach opleiding heeft mij hierbij geholpen.
Wat is je connectie met BGL?
Ik heb bij BGL de Pubercoach opleiding gedaan in het studiejaar 2012-2013. In april 2015 ben ik gestart met het 1e verdiepingsjaar van de opleiding tot Kinder- en Jeugdtherapeut.
Ik was er echt aan toe om weer een stap te zetten; het begint weer lekker te stromen.
Wat is je het meest bijgebleven uit je tijd bij BGL?
Verschillende dingen zijn mij bijgebleven:
Sowieso de lessen van Peter Gossen. Ik heb zijn lessen en die van Florieke Stofmeel als heel waardevol ervaren.
Ook herinneringen aan mijn Pubercoach medestudenten komen nu bij mij naar boven. We hadden een leuke hechte groep van medestudenten, bestaande uit 10 personen. Peter noemde ons gekscherend de highheel styl stiletto Puber groep!, (lacht hardop.) Hij vond dat we er altijd zo netjes en verzorgd uitzagen, vandaar….. Een leuke groep mensen; we hebben elkaar gedurende het studiejaar goed geholpen en gesteund; vanaf lesdag 1 voelde het eigenlijk meteen goed met elkaar.
En ook de lesdagen. Het gevoel wat ik erbij had wil ik hierbij noemen. Ik verheugde me altijd dat ik weer mocht gaan. Als ik terugblik gaat het dus eigenlijk niet echt om 1 ding, maar meer om het gehele plaatje.
Aan wie denk je nog regelmatig terug?
Aan mijn groepsgenoten en aan de al eerder genoemde Peter Gossen.
Maar ook aan Richard Normann, die gaf een hele bijzondere les over weerbaarheid. Hij heeft bij ons allen toen een gevoelige snaar weten te raken. Het was een hele heftige intense les. Hij kwam in 1e instantie wat chaotisch over, maar toen,… die les was erg waardevol.
Wat heeft je het meest verrast?
De inhoud en de structuur van de opleiding. In het begin heb je geen idee van waar je aan begint. Je bezoekt een voorlichtingsbijeenkomst, je kunt vragen stellen, ontvangt informatie en toch heb je geen idee wat het allemaal precies inhoudt. Wat mij persoonlijk heeft verrast, is dat ik na een aantal lesmaanden dacht,” hier word ik als mens ook veel beter van” Begrijp me goed, af en toe werd ik gek van al dat gereflecteer; echt hoor, je kon nog geen scheet laten of er werd op gereflecteerd! (Kijkt lachend voor zich uit). Ik ondervind nog steeds dagelijks profijt van al het reflecteren op eigen handelen; het is een soort van tweede natuur geworden. Ik had niet verwacht dat de opleiding zoveel impact op mij zou hebben.
Daarnaast heeft ook het effect van de leertherapie mij erg verrast. Dat waren bij de Pubercoach 2 sessies en daar zijn bij mij wel bij bepaalde dingen de onderste steen boven gekomen. Voor mijn gevoel zij het BGL allemaal professionals, mensen die weten wat ze doen en waar ze het over hebben. Dit alles heeft mij enorm gevormd. Dát had ik van te voren nooit zelf kunnen bedenken.
En het heeft mij ook weer geholpen bij het schrijven van mijn boek. Dat reflecteren op gevoel (wat deed ik? Wat had ik willen bereiken?) geeft ontzettend veel inzicht in je handelen. Tot op de dag van vandaag heb ik hier profijt van. Het is er helemaal ingeslepen. Of ik nu een training of een lezing geef, ik pak altijd de reflectiespiraal er in mijn hoofd bij: wat is mijn doel, wat wilde ik bereiken, hoe is het gegaan en hoe ga ik het de volgende keer anders doen.
Wat me ook heeft verrast, is het besef van hoe je gemakkelijk in bepaalde patronen vastzit , die je zelf soms niet eens door hebt.
Ik had ook niet verwacht dat je met zo’n coachingsopleiding weer helemaal terug wordt gebracht naar je eigen puberteit, die je onder de loep gaat nemen. Dan kom je echt wel dingen tegen, waarvan je denkt, ‘wow, wacht eens even…, hoe onbewust was ik toen. De volgende stap is heel akelig… het stukje dat je ‘bewust onbekwaam’ wordt…
En dan bemerk je achteraf met alle handvatten die ik heb gekregen, dat het volgen van de Pubercoach opleiding heel waardevol voor mij is geweest.
Wat is het meest waardevolle dat je hebt geleerd?
Het meest waardevolle wat ik heb geleerd is dan toch echt het stukje op het gebied van mijn persoonlijke ontwikkeling; het stukje bewust worden van je zelf. Het verrassende zit ‘m in het feit, dat je verwacht na afloop van de opleiding een goede Pubercoach te zijn. Ik stapte er in zo van en dan kan ik goede gesprekken met Pubers voeren. Achteraf bezien en ervaren, heb ik mijzelf veel beter leren kennen en dat is wat mij nu precies een betere coach maakt. Het klinkt misschien gek, maar de opleiding heeft van mij een completer en zelfbewuster mens gemaakt. Je kan iemand van te voren nog zo veel vertellen over de opleiding, maar uiteindelijk moet je het zelf qua gevoel ervaren.
Ik heb geleerd dat ‘met je hoofd’ of ‘met je gevoel’ ergens inzitten, iets wezenlijk anders is. In de opleiding hebben we veel op het gevoelstuk gezeten en werden we geconfronteerd met onbewuste deelstukken van onszelf. Dit werd wel altijd vanuit je kracht bezien en dat is voor mij een hele mooie ontwikkeling geweest. In mijn werk probeer ik ook het verschil te laten ervaren tussen het cognitieve en het emotionele deel in een mens. Dat is best moeilijk voor de meeste pubers. Ik ga nu steeds vaker op ‘het gevoel’ zitten, even stil staan bij wat een coachee zegt. Ik coach nu bijvoorbeeld een meisje wat maar praat en praat…., dan zeg ik weleens “wat je nu zegt, zeg dat nog eens” en dan eens kijken wat er gebeurt. Dan zie je haar ongemakkelijk worden, maar dan vóélt ze wel, van ‘wat gebeurt er nu met me’?
In de opleiding wordt het gevoelstuk wel heel erg benadrukt en dat had ik van te voren niet bedacht en dat is mooi.
Hoe pas je het geleerde toe in je dagelijkse praktijk/dagelijks leven?
Zoals eerder gezegd is het reflecteren op eigen handelen een soort van tweede natuur voor mij geworden.
Ik merk ook dat ik richting mijn kinderen veel meer oplossinggericht en geweldloos communiceer. Dat zijn twee voor mij geweldig interessante technieken die ik mij de afgelopen 2 jaar heb geprobeerd eigen te maken. Dat ging in het thuisfront af en toe met vallen en opstaan. Als ik weleens de mist inging, dan kreeg ik dat meteen dubbel en dwars van ze terug “En jij bent nou Pubercoach, dan moet je toch niet zoooo tegen me schreeuwen!”
Toen ik nog volop in de opleiding zat, heb ik de fout gemaakt door ze uit te leggen wat geweldloze communicatie inhoudt en dat ik wilde dat wij ook op die manier binnen ons gezin met elkaar gingen communiceren. Dát was dus een volslagen niet goed plan. “Sorry hoor”, zei mijn zoon, “ik ga echt niet tegen mijn zus zeggen, dat wat je nu doet vind ik vervelend, want dan vindt ze mij echt een loser!”
Ik heb op een gegeven moment bedacht dat ik zelf wel geweldloos blijf communiceren en misschien pakken ze het dan wel vanzelf op. Diezelfde zoon kwam een paar weken later naar mij toe: “Ik haal de laatste tijd veel onvoldoendes. Ik word er zenuwachtig van. Wil je me helpen een planning te maken?” En ik dacht daar heb je ‘m te pakken zoon: eerst de waarneming ‘ik haal onvoldoendes, dan het gevoel ‘ik word er zenuwachting van’, vervolgens de behoefte ‘ik heb hulp nodig’ en dan het verzoek ‘wil je me helpen met plannen?’. Kijk, dát vind ik gaaf! Ik vind het ontzettend fijn dat wat ik heb geleerd op het gebied van geweldloze communicatie en oplossingsgericht werken ‘onbewust’ aan mijn kinderen kan doorgeven. Een van de belangrijkste aspecten vind ik wel, dat ze eigenaarschap houden van hun eigen probleem. Ik kan ze erbij helpen, maar ze moeten zelf aan de slag. Dat vond ik een mooi inzicht.
Wat zijn je toekomstige ambities? En wat wordt jouw eerste stap?
In eerste instantie denk ik hierbij aan het afronden van de opleiding Kinder- en Jeugdtherapie. De reden dat ik met deze opleiding ben begonnen, is dat ik bemerkte dat ik af en toe toch mijn plafond bereikte met mijn cliënten. Die verwijs ik dan door naar bijvoorbeeld de Opvoedpoli in Heemstede waar ik mee samenwerk. Zo langzamerhand bemerkte ik mijn behoefte om toch ook graag meer te willen weten over de diepere laag bijeen hulpvraag. Daar ligt uiteindelijk wel mijn ambitie, dus niet alleen coaching, maar ook bij het verrichten van therapeutische handelingen.
Ik heb ook zo maar het idee dat er naar aanleiding van deze vervolgopleiding weer het een en ander opplopt voor een nieuw boek. Dan krijg ik als vanzelf weer een soort van zendingsdrang om te delen.
Maar… mijn ambities liggen er wel voornamelijk in dat ik straks therapeut ben. Ik vind het heel leuk om daar mee verder te gaan en met jongeren te blijven werken.
Als je me nu vraagt waar sta ik over 5 jaar? Dan heb ik mijn eigen praktijk en doe ik de dingen waar ik blij van word!
Met hoe we ons bedrijf Pubermania, (VOF met Kiki Mol) vorm gaan geven, zitten we nog in een oriëntatiefase. Daar hebben we wel al plannen over, voor ons is the sky momenteel the limit… Kiki en ik hebben elkaar ontmoet en gevonden in onze passie voor jongeren. We zijn ook heel erg actief samen op Facebook. Op dit moment geven we op basisscholen interactieve lezingen aan ouders uit groep 7 en 8 over wat ze te wachten staat in de Pubertijd. We spreken hier natuurlijk veel ouders, net als op onze panelavonden. Regelmatig meten we waar nou behoefte aan is bij ouders. Terugkerende thema’s zijn de school profielkeuze met daaraan gekoppeld de studiekeuze en de voorbereiding van ouders op de puberteitsfase.
Pubermania is een bedrijf in ontwikkeling en Young identitiy Coaching staat op de kaart.
Over 5 jaar zou het mooi zijn als Pubermania een centrum is geworden, waar ouders, docenten en alles met jongeren te maken heeft, bij elkaar komen. Er zijn dan interactieve lezingen, workshops, oh van alles en nog wat dat aansluit bij deze doelgroep.
Hoe zou je BGL in een paar woorden willen kenschetsen?
Heel open, klantvriendelijk, betrokken, korte lijntjes, persoonlijke aandacht. In gevoel en contact transparant en heel professioneel. Om maar een paar steekwoorden te noemen.
Wat ik bijvoorbeeld leuk vond was dat jij je gezicht liet zien bij de 1e lesdag. Op de een of andere manier, en dit klinkt vast heel truttig, kunnen jullie een huiselijke gezelligheid creëren en een veilige leeromgeving bieden.
Ik vind het heel knap dat BGL een studie neerzet, waarbij er ook heel veel gebeurt met mensen. De begeleiders en trainers zijn professionals. Dat is uiteindelijk ook de reden dat ik weer bij jullie terug ben gekomen om de vervolgopleiding te doen.
Huiskamergevoel, een grote familie. Het zit gewoon hartstikke goed in elkaar en het past bij mij. Jullie professionaliteit en persoonlijke aandacht ervaar ik als zeer prettig.
Wie gun jij ook een leerervaring bij BGL?
Alle docenten gun ik een leerervaring bij BGL.
Mijn tip aan jullie is dat er een aparte korte module komt voor professionals in het onderwijs. Laat deze module dan gericht zijn op het contact maken met leerlingen en dan met name de leerervaring van oplossinggerichte en geweldloze communicatie. Ik krijg veel reacties van docenten die mijn boek “Effectief en affectief lesgeven” hebben gelezen en het gedeelte over het oplossingsgericht en geweldloos communiceren als een eye opener zien. Ik zou hun een korte module “oplossingsgericht communiceren met leerlingen in het onderwijs’ gunnen.
Aan wie zou je ons aanbevelen?
Ik spreek zelf regelmatig mensen bij lezingen etc. Als ik hoor dat mensen zich verder persoonlijk willen ontwikkelen, dan beveel ik jullie standaard aan.
Vanaf het schooljaar 2016-2017 is iedere docent verplicht om zich aan te melden bij het leraren register en om hier na/bijscholingspunten te registreren. Als BGL een door leraren register geaccrediteerd blok zouden aanbieden op het gebied van communicatie met leerlingen , dan komen mijn collega’s vanzelf wel.
Wat hebben we je niet gevraagd en wil toch echt nog even kwijt?
Mijn complimenten voor de heerlijke lunches die iedere keer geserveerd worden. Een feestje!
Welke wijsheid zou je ons/de lezer willen meegeven?
Heel kort maar krachtig: volg je hart en dan kom je vanzelf in een flow en dan voel je dat je goed bezig bent.